Και είναι κάτι μέρες που νιώθω την απουσία σου τόσο έντονη γύρω μου και την παρουσία σου πολύ μακριά . Δεν ξέρω πως θα περάσει ο καιρός μακριά από σένα, η μόνη μου παρέα ίσως το θέατρο. Και σκέφτομαι πόσο πολύ θέλω να ρθω  εκεί που είσαι,να ζήσουμε  μαζί, να κάνουμε την αρχή μας. Και κλαίω βουβά που δεν έχω τη δύναμη και το κουράγιο να το τολμήσω ακόμα. Όχι επειδή δεν είμαι σίγουρη για την αγάπη μου για σένα. Είναι που οι συνθήκες στην Ελληνική πραγματικότητα δεν σου επιτρέπουν και πολλά λάθη. Είναι που βλέπω πως τα οικονομικά μας είναι χάλια. Είναι που ξέρω, πες το και έτσι , πως και σπίτι να ανοίξουμε  καρδιά  μου δεν θα χουμε λεφτά ούτε για νερό.

Και κλαίω μέσα μου που ο τόσος φόβος, μου δημιουργεί αυτή την ανασφάλεια. Μα λένε όμως πως όπου υπάρχει αγάπη   ο φόβος εκμηδενίζεται. Αλλά εδώ σε εμάς γιατί δεν συμβαίνει αυτό; Και σκέφτομαι πως ο χρόνος αυτός που θα είμαι μακριά σου, μήπως τελικά καταστρέψει αυτό που έχουμε ; Και δεν σου κρύβω πως δεν μπορώ να με φανταστώ να περνάω άλλον έναν  χειμώνα εδώ. Γιατί εδώ καρδιά μου βρομάει η αδράνεια και όρεξη δεν έχω για εξόδους και εξορμήσεις , γιατί μου λείπεις και όταν σου λείπει αυτό που αγαπάς και οι συνθήκες δεν σας αφήνουν να είστε κοντά τότε πέφτεις και βυθίζεσαι και ο λογισμός δεν μπορεί να  πάει παραπέρα παρά μόνο στο εγώ και στο εσύ που όταν είμαστε κοντά γίνεται εμείς. Και ναι τότε είμαι ευτυχισμένη!

Λέξεις.Ζωή.Θάνατος.Γέννηση.Λέξεις.Λέξεις.

Και αν ήρθες. Τι και αν ήρθες; Πάντα έρχεσαι. Πάντα φεύγεις.

Η ζωή σου. Η ζωή μου. Η ζωή μας. Πώς ζεις τη ζωή;

Απολογισμός χρόνων, ανάσες ξεχασμένες, αγκαλιές αδειανές , πια!

 Ανάσες που η σκέψη τους σαλεύει το κορμί.

Δεν ξέρω που είμαι. Ποια μοναξιά ζει μαζί σου; Μαζί μου; Και όταν γυρίσεις, θα είμαι εδώ; Θα είμαι εδώ.

Ο έρωτας. Ο έρωτας με λάθος ανθρώπους. Ο δικός μου έρωτας. 

Και δίπλα, τι είναι εκεί δίπλα; Αυτό που μας συμπληρώνει, που είναι ίδιο με εμάς. Αλλά ο έρωτας δεν χτυπά τις πόρτες τις σωστές.

Λέξεις.Ζωή.Θάνατος.Γέννηση.Λέξεις.Λέξεις.

Ποιος ορίζει τη σωστή σειρά αυτών;

Εγώ;Εσύ;Αυτός;

Ανούσιες τεχνοτροπίες. Ανούσια παιχνίδια τριγύρω μας.

Ανόητες σκέψεις, στεγνές. Σκιές και ψυχές. Άψυχες ψυχές.

Μισές ψυχές γιατί συνάντησαν στο διάβα τους την αψυχία.

Δεν ξέρω πόσο θα αντέξουμε. Δεν ξέρω αν θα αντέξουμε.

Πρέπει η ζωή μας να βγει…

Εδώ βρέχει πολύ. Εκεί δεν  ξέρω πως είναι.

Χτες το βράδυ ήρθες στον ύπνο μου και μου είπες  σ΄αγαπώ.

Πρόλαβα να στο πω πριν φύγεις. Θα το θυμάσαι άραγε.

Σε έβλεπα λέει μόνο εγώ. Ήσουν πάντα μαζί μου. Μαζί μας. Σκεφτόμουν τον κόσμο τριγύρω. Θα με περνάνε για τρελή να μιλάω με το κενό. Μα εγώ στο κενό έβλεπα εσένα. Είχες έρθει μόνο για εμάς.

Γελούσες! Πάντα γελούσες. Σε φίλησα στο μάγουλο. Σε χτύπησα στο πόδι. Ήσουν εκεί.

Ύστερα έτρεξα και αγκάλιασα τη μάνα σου. Ύστερα έβαλα τα κλάματα.

Μετά ήρθε το πρωί. Ξύπνησα. Εσύ απών. Πέντε μήνες. Πέντε μήνες τώρα.

Κάθε μέρα. Μέσα στο μυαλό μου. Όσο ο καιρός περνά μπαίνεις ακόμα πιο βαθιά.

Πόσο μου λείπεις! Άνθρωπος κανείς δεν μου έχει λείψει περισσότερο. Πόσο μου λείπεις!

Θα θελα  να πιστεύω στο μετά. Είναι θέμα ανάγκης. Μα δεν πιστεύω σε τίποτα!

Το Μετά θα είναι το ίδιο με το Πριν. Πριν γεννηθείς υπήρξες; Γιατί ζητάς να υπάρχεις μετά;

Θέλω να σε πάρω αγκαλιά. Θέλω να γελάσουμε πάλι. Θέλω να με πάρεις τηλέφωνο και να μου πεις έρχομαι. Να μου πεις πως απλά έχεις φύγει για λίγο… Θέλω… μα…

Το να γυρίσεις ποτέ ξανά, είναι αδύνατον! Τελειώνουμε εδώ. Και ο ένας συνεχίζει και συνεχίζεται μέσα από τον άλλο. 

Μέσα μου πάντα! Μέσα μου για πάντα!

Ήμουν σκληρή μαζί σου. Μα εσύ με ήξερες…

 Σ’ αγαπώ!

πενθώ

Πενθώ...

Δεν ξέρω τι πονάει πιο πολύ...

η ανικανότητά μου να διαχειριστώ το θάνατο σαν γεγονός...

ή την απουσία της ύπαρξής σου...

ήσουν ένας άνθρωπος ,ένας φίλος..ένας άντρας που με αγάπησε..με  ερωτεύτηκε..με νοιάστηκε σαν άνθρωπό του...ενώ εγώ ήμουν λίγη..μικρή..ανίκανη.. μπροστά σε όλα  αυτά που ένιωσες για μένα...

ήσουν η καθημερινότητά μου για πολλά χρόνια...
έφυγες....
..και όταν σε βλέπω στον ύπνο μου τρέχω και σε σφίγγω στην αγκαλιά μου... και μετά ξυπνάω...και μετά αντικρίζω το χαμό σου...
..και πρέπει να αποδεχτώ το ότι ποτέ δεν θα σε ξαναδώ....

και τελικά όσο εγωιστικό και να ακούγεται...δεν μπορώ να διαχειριστώ την παντοτινή σου απουσία...γιατί σε θέλω πλάι μου...στις λύπες μου και στις χαρές...και εσύ είσαι αλλού...μακριά...

και μου λείπεις φίλε μου....

Ήρθες στη ζωή μου και τη διέλυσες.

Μ' έστειλες μακριά μα δε με γκρέμισες

Πήρες ό, τι ήθελες και έφυγες.

Ξέφυγες σαν έρωτας φτηνός.

Είσαι απ' τις γυναίκες που δε σέβονται

Την ψυχή του άλλου και τη γεύονται.

Σαν ένα διαμάντι που ονειρεύονται.

Δε σε νοιάζει ο πόνος κανενός.

Ένας έρωτας φτηνός,

Τρομαγμένος, λιγοστός

Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα

Κι ένας γκρεμός.

Ένας έρωτας φτηνός

Λίγο πάθος, λίγο φως.

Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα

Κι ο χωρισμός.

Άμα θες να ξέρεις δε σ' αγάπησα.

Λίγη απ' τη φωτιά σου μόνο κράτησα.

Είπα, δεν πειράζει, παραστράτησα

Κι είμαι ντροπιασμένος και γυμνός.

Όμως το άρωμά σου μέχρι σήμερα

Αγριεύει μέσα μου τα ήμερα

Έτσι είναι μάτια μου τα εφήμεραΚόλαση μαζί και ουρανός

Ένας έρωτας φτηνός,

Τρομαγμένος, λιγοστός

Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα

Κι ένας γκρεμός.

Ένας έρωτας φτηνός

Λίγο πάθος, λίγο φως.

Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα

Κι ο χωρισμός

There is something inside you.

It s hard to explain.

They re talking about you boy.

But you still the same.

reFuSaL

Άρνηση για όλα.

Άρνηση για όλους.

Άρνηση για τη ζωή που μας διαλύσανε.

Άρνηση για τη ζωή που τη διαλύσαμε.

Μίσος.

Απάθεια.

Κενό παντού.

Καινό πουθενά.

Δευτέρα. Βροχή. Χώμα. Νωπό χώμα.

Πονάω. Μέσα μου. Χρόνια τώρα.

Κλάμα. Πρέπει να κλάψω. Το θέλω.

Μα δεν μπορώ.

Που είναι το μέλλον.

Έφτασα κιόλας 27.

Πότε θα έρθει το μέλλον;

Οι άνθρωποι;

Οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι.

Αυτοί που αγαπάνε. Που πήγαν;

Υπάρχω. Εδώ. Υπάρχεις.

Απογοήτευση. Ψάχνω για λίγο φως.

Χαραμάδα. Μία. Ας είναι μικρή.

Θέλω να φύγω.

Για πού; Δεν ξέρω το πού.

Το παρελθόν μου δεν το αλλάζω

Το μέλλον μου όμως; Θέλω λίγο φως.

Και έναν άνθρωπο.

Να αγαπάει.

Να μ’ αγαπάει.